Mijn kinderen lopen met hun vader
Vanavond gaat de deurbel met regelmaat. Kinderen groot en klein staan voor de deur. Vanavond vieren we in een groot deel van het land Sint Maarten. Mijn kinderen zijn bij hun vader… Lopen samen met papa door het dorp waar iedereen zo zijn best heeft gedaan met lampjes en kaarsjes in de tuinen en alle kinderen met een mooie zelfgemaakte lampion. Ik had graag zelf met ze willen lopen.
Jij een dagje, ik een dagje
Scheiden is niet zo maar iets. Alle feestdagen worden gescheiden. Jij een dagje, ik een dagje. Ik met Kerst, jij met oud en nieuw. De feestjes die vallen in jouw weekend zijn ze bij jou en andersom. Een hoop geregel, een hoop geplan. Leuk is het niet, nee zeker niet. Mijn moederhart huilt steeds weer als ik besef dat ik zoveel mis van mijn kinderen. De oneindige kusjes en knuffels, Sint Maarten lopen, ijskoude voetjes ’s nachts in bed als ze weer eens niet kunnen slapen. Mijn mooie meid die naast me kruipt en dan zegt: ‘mama wil je me vast houden want ik voel me zo alleen!’.
Mama ben je altijd. Ook als je kinderen er niet zijn. En dan wil je er juist het allermeeste voor ze zijn…
