There’s always gonna be another mountain
I’m always gonna wanna make it move
Always gonna be an uphill battle
Sometimes I’m gonna have to lose
Ain’t about how fast I get there
Ain’t about what’s waiting on the other side
It’s the climb
-The Climb, Miley Cyrus-
Bovenstaande tekst kwam bij me binnen, toen ik even een film opzette om af te schakelen. Ik hou van Disney films en series en zeker om af te schakelen zijn ze fijn. Ik zette dus even voor het gemak de film van Hannah Montana op toen niemand thuis was. Een hele tijd geleden al eens gezien, maar nu dus nog een keer. Ik was vergeten dat dit liedje in de film zat, maar toen ik het hoorde, dacht ik: Dit is ook voor mij, hier moet ik me aan vasthouden.
Bergen
Er zullen altijd bergen zijn in een leven en ik zal ze altijd willen vermijden. Ik ben niet goed in conflictsituaties en alles wat daarmee te maken heeft. Ik kan niet tegen onrecht en ik kan er niet tegen als mensen een (onterecht) oordeel over me hebben. Sowieso vind ik het moeilijk als mensen iets tegen me hebben. Ik ben een pleaser en hou graag iedereen te vriend. Soms ook ten koste van mezelf.
Bovenstaande is hetgeen wat er in de afgelopen en ook nu nog wel gedeeltelijk het geval is en helaas op meerdere fronten in mijn leven. Dit heeft me opnieuw gebroken en zeven weken in een overspannenheid (gelukkig nog geen burn-out) gebracht. Na drie weken echte vakantie, krabbel ik voorzichtig weer op en ben ik weer aan het werk.
Beklimming
Wat het liedje aangeeft en wat ik me zal moeten leren voorhouden, is dat er altijd gevechten zullen plaatsvinden bij het beklimmen van de berg, innerlijk of daadwerkelijk met mensen. En ik kan ze niet allemaal beheersen, in de hand houden. Ik heb niet overal controle op, hoe graag ik dit ook zou willen. Soms zal ik moeten “verliezen” voor mijn gevoel. Soms blijft de top lang uit zicht en duurt een situatie veel langer dan ik zou willen. Ook hier heb ik geen invloed op.
Uitzicht
Maar wat ik me dan voor ogen mag houden is, dat als ik eenmaal boven ben het niet om de top gaat, maar het uitzicht als ik me omdraai, kijkend naar de beklimming die achter me ligt. Tijdens een periode van klimmen, wordt je sterker. Je ziet en merkt dat vaak niet meteen, maar je groeit in wijsheid en in kracht. En als je op de top bent, mag je op dat uitzicht terug kijken en mag je zien dat de beklimming hetgeen was waar het om ging en niet de top.
Wat ik me tijdens de beklimming ook meer wil bedenken en meer wil onthouden, is dat we (als personen en als ouders) gedragen worden in moeilijke perioden. God zal altijd bij me zijn en me dragen als ik het zelf niet kan. Als alles uitzichtloos lijkt en ik hier even aan toe geef, dan mag ik later bedenken dat God er altijd voor me is en dat er altijd een uitzicht zal komen, hoe lang het voor mijn gevoel ook duurt. Ik heb dit nu op meerdere momenten in mijn leven mogen ervaren en ook deze keer kijk ik weer uit naar het uitzicht dat er zal gaan komen. Ik weet nog niet wanneer en ik weet niet hoe het er uitziet; misschien wel heel anders dan ik nu verwacht. Maar op dit moment probeer ik samen met God en mijn gezin te leren van de beklimming en hoop zo niet nog een keer dezelfde beklimming te moeten doen, maar weer te leren van een volgende.
