Kaderkids en Acceleratiekids
Er is niets mis met praktijkkader- en vmbo-kids. Alleen dat ze ontoereikend worden genoemd. Dat kwetst net zo erg als tegen een kind met een voorsprong zeggen dat het zich van alles inbeeld. Beiden mogen er op hun manier zijn en toch wordt beiden van alles opgelegd. Stroom door! En haal het maximale eruit…! En de eigen wensen en dromen? Die worden straal voorbij gelopen, in navolging van lijsten en gedragsvoorkeuren.Een pittig kind met juist goede concentratie? Anno nu blijft het zoeken voor leerkrachten, maar ook ouders van jonge kinderen in hun ontwikkeling. Heerlijk vind ik het om bijvoorbeeld later te zien hoe vmbo’ers met pit later toch hun weg naar zzp’erschap vinden, zonder fratsen maar in een rechte lijn. Klasse kader!
Gedrag en Zure druiven
Gedrag komt ergens vandaan. En met negatief gedrag is het overlopen van frustratie een feit, dat vandaag veel meer in het midden blijft liggen. Positieve bekrachtiging ‘wat lukt er wel en hoe’ en de eigen inzet hierbij, de ruimte om fouten te maken.. en die kwaliteiten in (zichzelf )te herkennen en verder durven ontwikkelen en later dus ook.. inzetten! Zure druiven wordt wel eens genoemd in de pers. Van diploma’s en gebrek aan banen, voor zowel hoog als laag. Maar als ze inderdaad zo zuur geserveerd worden, zijn op het oog negatieve gedragingen (van frustratie) een volstrekt normale reactie op omstandigheden die niet sluitend zijn.
Voorleven 2.0
De ruimte om iets zich eigen te maken? Time is up! Wat een keurslijf voor kleine lichamen en geesten die juist goed gedijen bij een adequate insteek qua lesstof en de bijbehorende sfeer om een realistische poging te wagen iets onder de knie te krijgen. Voorleven op eenzelfde manier als waarop nu en straks samenwerken geen probleem vormt, een gesprek met een werkgever over salarishoogte of verhoging iets is waar met zekerheid tegemoet getreden zal worden. Er is veel te zeggen voor de driehoek ouders-kind-school, maar om het kind blijft het draaien, ook na de schooltijd.
Ik zie in het spanningsveld van kids versus de wereld, liever geen zure druiven. Ook niet in bewoordingen in de pers (huiskamer of internet), of daar buiten: op het schoolplein, of in zichzelf mompelende ouders en leerkrachten die het even niet meer weten:
‘Het ligt aan de ouders.’
‘De school staat niet in Wassenaar’.
Wat ik zelf zie is dat de kinderen een grote mate van flexibiliteit en ook vertrouwen tonen. En op de momenten dat dit niet goed lukt voor ze, is het goed ze serieus aan te horen waarom het niet lukt. En überhaupt te zien of ze hierover durven te praten, ondanks alle etikettering, van buiten- als binnenwereld. Zo leert een kind zichzelf serieus te nemen: zijn/haar bedenkingen te delen. Een hooggevoelig kind kan leren afstemmen op zichzelf maar ook hoe het duidelijker over kan komen, als het geleerd (!) heeft de versnelling beter te kaderen.
Hokjes voor kinderen?!
Wie gedijt er goed bij hokjes? Op het schoolplein wordt er samengespeeld. En later ook samengewerkt. Tot die tijd heeft een kaderkind al gestaag glorie van binnen ervaren hoe een praktische inzet naar meervoudige waardering kan leiden en een acceleratiekind, zal zich niet stil hoeven houden: verzwijgen dat het vindingrijke oplossingen kan bedenken en misschien wel geschikt is voor anderssoortige beroepen, dan die van de meeste aanzien en of winst. Een levenlang jezelf mogen zijn, wat een rijkdom!
