Een paar weken geleden werd er gesproken/gepreekt bij ons in de kerk. Nou wordt dat iedere week gedaan, dus op zich niks bijzonders… Door deze preek werd ik aan het denken gezet en geïnspireerd tot het maken van een blog. Nu, een paar weken later, heb ik hier ook de tijd voor genomen.
Het woord
De spreker begon te vertellen over zijn pas geboren zoontje. Hoe er tijdens de zwangerschap en ook na bevalling gekeken wordt naar gemiddeldes. Is mijn kind groter dan gemiddeld, kleiner dan gemiddeld, dikker, dunner… Heeft het een groot hoofd, klein hoofd? En dan allemaal in vergelijking met andere kindjes van dezelfde leeftijd. Dat is het gemiddelde, de gemiddelde lijn, de lijn waar de meeste kinderen op zitten…
Waarom zijn we in de tegenwoordige tijd zo bepaald bij een gemiddelde? Is niet ieder mens uniek gemaakt? De één is groot, de ander klein, de één wat zwaarder, de ander wat lichter. Allemaal zijn we uniek gemaakt door God. En niet zomaar uniek, maar uniek naar Zijn beeld! We zijn gemaakt om op Hem te lijken. Voldoen we dan aan een gemiddelde? Nee, zeker niet. We zijn gemaakt om meer dan gemiddeld te zijn. Gemaakt om onszelf te zijn, uniek, niet iemand anders, maar gemaakt om te zijn wie we willen zijn en wie God vraagt van ons om te zijn.
Gedachtentrein
Dit was wel iets waar ik over moest nadenken en ik keek hierbij naar mijn kinderen. Onze kinderen zijn gek op rollenspel en kunnen hier volledig in op gaan. Met name Deannah, onze dochter van 3. Als zij een jurkje aan trekt, dan IS ze de persoon die bij dat jurkje hoort. Ze is wie ze wil zijn. Ze heeft één jurkje waar ze echt dol op is: Een jurkje van prinses Sofia J. Voor degene die haar niet kennen: Dit is een prinsesje van Disney met een mooie paarse jurk. Aimée heeft deze jurk ooit gekregen. Hij is haar nu te klein en dus geniet Deannah hier enorm van.
Deannah euh Sofia?!
Een paar weken geleden had Lennart Deannah mee genomen. Zoals wel regelmatig voorkomt, had Deannah dat jurkje aan. Hij heeft het haar aan laten houden en dus ging prinses Sofia mee met papa. Papa had eerst een afspraak en is daarna nog met haar naar een winkel geweest. We laten onze kinderen meestal wel vrij lopen en houden ze dan in de gaten. Lennart had haar eventjes niet meer gezien en wilde haar net gaan zoeken toen er via de intercom klonk: “Willen de ouders van Sofia zich melden bij de Service Balie?… ” Gelukkig wist Lennart dat ze de jurk aan had en dacht hij al dat het om Deannah zou gaan. Hij ging kijken en jawel hoor: Daar stond Deannah, rustig te wachten totdat papa haar kwam halen. Lennart heeft haar echte naam maar niet gezegd, want je weet niet hoe ze dan gereageerd hadden bij de balie. Ik lag dubbel toen ik het verhaal later terug hoorde. Deannah zat helemaal in haar rol en was dus Sofia.
Ik gebruik dit voorbeeld om te laten zien hoe het werkt bij kinderen. Trek ze andere kleren aan en zij zijn die persoon. Ze kunnen vliegen, koken, noem maar op. Zij laten zich niet beperken in hun doen en laten. Zij voelen zich niet gemiddeld, zijn niet gemiddeld in hun spelen. Waarom laten wij volwassenen ons dan wel beperkten door onze gedachten? Waarom is ons motto vaak: Doe maar gewoon (gemiddeld), dan doe je al gek genoeg? Waarom is dat hetgeen dat onze maatschappij ons over het algemeen vertelt?
Wie ben ik?
Ik denk hier wel meer over na de laatste tijd. Ik voel me altijd maar gewoon, gemiddeld. Ik zou graag meer goede eigenschappen hebben en minder bang zijn voor nieuwe uitdagingen. Minder bang zijn om dingen fout te doen, omdat ik dan naar mijn eigen idee niet meer pas in de verwachting die mensen van me zouden kunnen hebben. Dat ik niet meer gemiddeld, maar onder gemiddeld zou kunnen worden. En dat terwijl ik weet dat ik een kind ben van God. Dat God van me houdt en me gemaakt heeft om meer dan gemiddeld te zijn. Meer dan gemiddeld word ik niet door stil te zitten en geen actie te nemen. Meer dan gemiddeld word ik door angsten te overwinnen. Meer dan gemiddeld word ik door het “gewone” buiten te zetten en het BUITENGEWOON te maken. Waar ben ik bang voor? Waar zijn vele van ons bang voor? Wat kan er gebeuren als we fouten maken? Zijn we dan meteen slecht? Zijn we dan onder gemiddeld? Misschien bij toetsen, maar wat zeggen die over wie we zijn? Ze zeggen wat over ons IQ, maar als je het mij vraagt is dit niet waar het om draait in het leven. Het draait om wie we zijn om hoe we omgaan met mensen om ons heen. Het gaat erom dat we vertrouwen op en in onszelf. Het gaat erom dat we onze “gewoonheid” naar buiten durven te brengen om daar buitengewoon van te worden. Het gaat erom dat we kunnen laten zien hoe bijzonder onze Schepper is en hoe bijzonder Hij ons gemaakt heeft.
Buitengewoon
We waren vorige week bij een theatertour. De zanger haalde aan dat hij al vroeg begonnen was met liedjes maken, maar dat hij ze maar zo “gewoon” vond. Iemand heeft hem toen letterlijk op het balkon neer gezet en “gedwongen” om zijn liedjes ten gehore te brengen. Op dat moment kwam er een fietser langs en deze stopte; Hij stopte om te luisteren naar het gezang van een kind. Toen de kleine zanger klaar was, klapte de man voor hem. Degene die hem op het balkon gezet had zei: Je hebt het gewone buiten gezet en het buitengewoon gemaakt!
Welke gewone dingen gaan jullie buiten zetten om het buitengewoon en meer dan gemiddeld te laten zijn? Welke angsten moeten jullie hiervoor aan de kant zetten? Hoe geven jullie dit mee aan je kinderen?
Ik denk hier nog steeds over na en ik hoop dat ik jullie met deze blog ook aan het denken gezet heb.