• check mark icon
    Dé ontmoetingsplek voor ouders, leerkrachten en andere professionals
  • check mark icon
    Vergelijk basisscholen en kinderopvang
  • check mark icon
    Lekkere en gezonde kinderrecepten
  • check mark icon
    Leuke activiteiten en dagjes uit
  • check mark icon
    Lees en leer met onze Opgroeiblog en kennisbank
Inhoudsopgave

“Heeft jouw zoontje nagellak op?!”

“Dat zou mijn zoon echt niet mogen!”

Deze opmerking kreeg ik een paar jaar geleden van een kennis.

Mijn zoontje heeft een tijd in een fase gezeten dat hij het heel leuk en mooi vond om nagellak op te hebben. Geen enkel probleem vind ik, maar daar denken sommigen blijkbaar toch anders over.

Dat zette mij aan het denken over de verschillen tussen jongens en meisjes.

Want die zijn er absoluut!

Verschillen tussen jongens en meisjes

Zo verloopt de ontwikkeling van jongens over het algemeen wat langzamer dan meisjes de eerste jaren van hun leven.

Zowel fysiek als cognitief. Jongens zijn vaak later zindelijk en hebben meestal langer behoefte aan “verzorging” dan meisjes. Hiermee bedoel ik dat meisjes vaak zelfredzamer zijn dan jongens van dezelfde leeftijd. Denk b.v. aan het voorbeeld dat meisjes zich meestal eerder zelf gaan aan en uitkleden en eerder alles “zelluf willen doen!”

Dus wat je dochter op 5 jarige leeftijd al kan, wil niet zeggen dat je zoon dat dan dus ook maar moet kunnen. Want los van het feit dat er verschillen in kinderen zijn, kan je gewoonweg niet om het feit heen dat er dus verschillen zijn in ontwikkelingsverloop tussen jongens en meisjes.

Jongens zijn bijvoorbeeld ook veel fysieker ingesteld. Ze zijn drukker, meer aanwezig en hebben vaak nóg meer behoefte aan beweging en een uitlaatklep dan meisjes.

Jongens zijn vaak net jonge honden. Die moeten ook een paar keer per dag uitgelaten worden om hun energie kwijt te kunnen! Dus als je je afvraagt waarom je zoontje nu altijd zo ontzettend druk is, dan KAN dat te maken hebben met het feit dat hij zijn energie niet genoeg kwijt kan.

Kleding en speelgoedkeuze

En dan hebben we nog te maken met de verschillen in kleding en speelgoedkeuze.

Ik ben daar zelf altijd heel makkelijk in geweest. Mijn kinderen bepalen zelf waar ze mee spelen en wat ze aantrekken. Zo heeft mijn 7 jarige dochter bijvoorbeeld nog nooit naar poppen omgekeken, staat haar prachtige rieten poppenwagentje dat ze bij haar geboorte kreeg van mijn lieve zus, nog steeds onaangeraakt op haar kamertje, net als de prachtige prinsessenjurk die ze voor haar 2e verjaardag kreeg.

Ze voetbalt, klimt in bomen en klimt overal op. Jurken en rokken trekt ze NIET aan. Ze loopt het liefste op gympen, wil een spijkerbroek/joggingbroek aan en draagt graag een pet. En roze haat ze! Dit heeft ze overigens niet van een vreemde, haha, want ik was vroeger precies hetzelfde! Een stoer meisje. En ik vind het eigenlijk ook wel heel leuk. Maar was ze nu wel een echt prinsessenmeisje geweest dat van jurkjes, roze en poppen hield, dan was dat uiteraard ook prima geweest!

Mijn zoontje daarentegen vind het wel leuk om met poppen te spelen en heeft dus een fase gehad dat hij graag nagellak op wilde. Geen enkel probleem, vind ik. Aan de andere kant is het ook wel een echte jongen, met druk gedrag en laat hij zich nog heel graag helpen en verzorgen

Identiteitsvorming

Een kind is zoals hij is en ik vind het heel belangrijk dat hij of zij zijn eigen identiteit moet kunnen vormen. Ik zal dat alleen maar stimuleren. Het is al zo moeilijk om later als je groot bent jezelf te kunnen zijn en te vertrouwen op hetgeen dat jij doet en waar jij voor kiest en staat, dat dat ok is. En om je eigen identiteit te kunnen vormen, MOET je op zoek mogen. En niet klakkeloos de normen van je ouder(s) overnemen , zonder eerst zelf onderzoek gedaan te hebben.

Dus ben ik ervan overtuigd dat wanneer je als ouder(s) de eigenheid van een kind al vroeg stimuleert, net als de keuzes die ze maken, ze daar later alleen maar profijt van hebben.

Wat vind jij hiervan?